biintiha

sif. <fars. bi. . . və ər. intiha> İntəhasız, sonsuz; son dərəcə, lap çox. <Muzdur> xüsusilə düşdüyü bəladan . . xilas olub, divan xatirəsindən qurtulmasına biintiha şakir idi. S. M. Q..